ဤဘေလာ့တြင္ ေရးသားထားေသာ စာတစ္ပုဒ္ကို ျဖစ္ေစ၊ စာတစ္ပိုဒ္ကို ျဖစ္ေစ၊ စာတစ္ေၾကာင္းကို ျဖစ္ေစ စီးပြားေရးအရ မဟုတ္ဘဲ မည္သည့္ေနရာတြင္ မဆို ကူးယူေဖာ္ျပလိုပါက ပိုင္ရွင္၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရယူရန္ မလုိဘဲ မည္သူမဆို ကိုးကားၫႊန္းဆို၍ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပေပးမယ္ဆိုရင္ ေက်းဇူး အမ်ားႀကီး တင္ပါတယ္ရွင္။

Wednesday, October 31

You


                  My life was perfectly OK without you. You stormed into my life when I least expected you. You turned my world upside down. You played tricks on me, tortured me and left a scar in my heart. My heart was bleeding and even so you didn’t care about my wounded heart. You are such a merciless and ruthless idiot that you have destroyed my world with all your might and your inflated ego. You know what? I have never wanted you in my life even for a second so don’t think too highly of yourself. You feed on my anger, fear and loneliness and worse you have taken away all my dreams. You are such an intruder that you don’t even give me some space to explore new things in my dream world. So would you just leave me alone and stop giving me so much trouble because I can’t bear it anymore. All I want is a good night’s sleep. So LEAVE ME ALONE you Goddamn INSOMNIA.

 Chaos

Sunday, October 14

ဖြင္႔ဟ၀န္ခံျခင္း

က်ဳပ္ကို လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားက တာ၀န္ေက်ျပြန္တဲ႔ သူလို႔ သိထားၾကေပမယ္႔ သူတို႔ က်ဳပ္ကို သေဘာမက်ၾကဘူး။ ဒါေပမယ္႔လဲ သူတို႔ က်ဳပ္နဲ႔ အေ၀းမွာ မေနႏိုင္ၾကျပန္ဘူး။ ဘာလို႔လဲဆို က်ဳပ္က သူတို႔ရဲ႕ ေန႔တဓူ၀ ဘ၀ထဲမွာ အေရးပါတဲ႔ တစ္ေထာင္႔က ေနရာယူထားလို႔ေလ။ 

ကဲဗ်ာ.....သူတို႔ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔ ဆႏၵေတြဆို က်ဳပ္ အကုန္ျဖည္႔ဆည္းေပးတယ္ ဘယ္ေတာ႔မွ ေစာဒက မတက္ဘဲနဲ႔ေပါ႔။ ဒါေပမယ္႔လဲ က်ဳပ္ကို သူတို႔ တန္ဖိုးမထားၾကဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ေန႔စဥ္ အလုပ္ေတြ ၿပီးေျမာက္ဖို႔ က်ဳပ္ မွာသစၥာရွိရွိ၊ ေပးဆပ္မႈ အျပည္႔နဲ႔ ႀကိဳးစားလိုက္ရတာ။ စိတ္မေကာင္းစရာ တစ္ခုက က်ဳပ္ ေနာက္ကြယ္မွာ က်ဳပ္ မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေတာင္ ေျပာတယ္ဆိုပဲ။ တစ္ခါတစ္ခါမ်ား က်ဳပ္ကို ပက္ပက္စက္စက္ လ်စ္လ်ဴရွဳထားလိုက္ၾကတာ သူတို႔ က်ဳပ္ ကို မလိုေသးသေရြ႕ေပါ႔။ 

ဘုရားစူးဗ်ာ က်ဳပ္ ဘာအမွားမွ မလုပ္ဖူးပါဘူး။ သူတို႔ အလိုက်အတိုင္း သူတို႔ အလုပ္ေတြ စနစ္တက်ျဖစ္ေအာင္ ကူညီေပးတယ္၊ အလုပ္ေတြ အခ်ိန္မွီၿပီးေအာင္ သတိေပးတယ္။ က်ဳပ္ က သစၥာႀကီးသလို ကတိလဲ တည္တယ္ဗ်။ ခက္တာက က်ဳပ္ ကိုဆို အျမဲပဲ ဖုတ္ေလတဲ႔ ငပိ ရွိေလတယ္ လို႔ေတာင္ သေဘာမထားၾကတာ ရင္နာစရာပဲဗ်ာ။ ဒါေ ပမယ္႔ က်ဳပ္ အေကာင္းျမင္ၿပီး ေျဖေတြးေပးပါတယ္။ သူတို႔ ရင္ထဲတစ္ေနရာမွာ က်ဳပ္က ေနရာယူၿပီးသားပဲ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔ရဲ႕ ယံုၾကည္မႈ တစ္ခုကို က်ဳပ္က ရၿပီးသားဆိုတာ သိေနတယ္။ သူတို႔ မသိတာတစ္ခုက က်ဳပ္ အျမဲသူတို႔ အတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈ ေပးေနရတာကို အရမ္းပဲ ပီတိ ျဖစ္မိတယ္ ဆိုတာကိုေပါ႔။ 

ဒါေပမယ္႔ဗ်ာ တစ္ခါတစ္ခါ ေတာ႔လဲ အေျပာင္းအလဲ ျမန္တဲ႔ သူတို႔ စိတ္ထားေတြကို တကယ္ပဲ သေဘာမေတြ႕ဘူးဗ်ာ။ သူတို႔ အိပ္ယာ မ၀င္ခင္ဆို က်ဳပ္ ကို တသသ အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ သူတို႔ ဘ၀ရဲ႕ တန္ဖိုး အရွိဆံုး အရာ တစ္ခုလို မွတ္ယူလို႔။ ကဲ....သူတို႔ မနက္ အခ်ိန္တန္လို႔ အိပ္ယာထ ခ်ိန္လဲေရာက္ေရာ သူတို႔ ဘက္က တုံ႔ျပန္မႈကို အေတာ္ေလး ေၾကာက္ရတယ္ဗ်။ သူတို႔ရဲ႕ မသိစိတ္က က်ိန္ဆဲ ေနတာေတြကိုလဲ မၾကားခ်င္ဘူးဗ်ာ။ က်ဳပ္ သိတာေပါ႔ မနက္ အေစာႀကီးထရတာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ခက္တယ္ဆိုတာ။ အထူးသျဖင္႔ အိပ္မက္လွလွေလးေတြ မက္ၿပီး ဘယ္လိုမွ မထခ်င္ေအာင္ျဖစ္တဲ႔ အခ်ိန္ဆို ပိုဆိုးတယ္ဗ်ာ။ ဒါေပမယ္႔ က်ဳပ္ အလုပ္က သူတို႔ကို ႏွိဳးေပးရမယ္၊ တစ္ေန႔တာ ကို အဆင္ေျပေျပေလး စႏိုင္ဖို႔ ကူညီေပးရမယ္။ ရွိေသးတယ္ဗ်..... သူတို႔ မေက်နပ္ရင္ က်ဳပ္ကို ပစ္ခ်င္ပစ္ထုတ္ေသးတာ၊ ဒါေတာင္မွ က်ဳပ္ ကိုယ္႔ အလုပ္ေတြ အတြက္ အျမဲ ဂုဏ္ယူေနမိတယ္။ ဘာလို႔လဲ ဟုတ္လား? က်ဳပ္က အမွန္ေတြ လုပ္ေနတာပဲ။ 

အႏွစ္ခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ က်ဳပ္ ကို တန္ဖိုးမထားဘဲ ဆက္ဆံတာ ခံလိုက္ရတုိင္း က်ဳပ္ ရင္ဘတ္ ေအာင္႔ေအာင္႔ သြားတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔ အတြက္ဆို က်ဳပ္ အျမဲရွိေနတယ္ဆိုတာ သူတို႔ကို သိေစခ်င္လုိက္တာ။ က်ဳပ္က တကယ္ေတာ႔ သနားစရာ ေကာင္းတဲ႔ ႏိႈးစက္ေလး ပါဗ်ာ။ က်ဳပ္ ရဲ႕ ဘ၀ေပးကံကိုက သူတို႔ကို ျပဳစု ေစာင္႔ေရွာက္ဖို႔ ျဖစ္လာေတာ႔လဲ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲဗ်ာ......

ေခးေရာ႔စ္

Sunday, October 7

ပုပ္ပြသြားေသာ ကတိတစ္ခု


မတည္ႏိုင္တဲ႔ ကတိ
နင္ သစၥာဆိုၿပီး ေပးခဲ႔တယ္...
ငါ႔ ရင္ဘတ္သာ ဟက္တက္ကြဲမယ္...
နင္ကေတာ႔ ယံုၾကည္မႈကို အလႊဲသံုးစားလုပ္လို႔
ကတိ ေဖာက္ဖ်က္ခဲ႔တာ" ကံတရားေၾကာင္"႔တဲ႔ လား။

ႏႈတ္ကတိလဲ မတည္
စာကတိလဲ မရွိ
ၾကင္နာတဲ႔ အၾကည္႔တစ္ခ်က္ေတာင္
မစြန္႔က်ဲခဲ႔ေတာ႔လဲ
ငါ...ဘာတတ္ႏိုင္ဦးမွာလဲ။

ငါ႔ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ အိပ္မက္ကို
အရိုင္းဆန္တယ္ နင္ေျပာတုန္းက
ငါ ဆြံအေနခဲ႔ဖူးတယ္..
ဥေပကၡာ နဲ႔ ငါ႔ကို အႏိုင္ယူတဲ႔ နင္႔ကုိ
ငါ...ခြင္႔လႊတ္ေနတာ
အတၱေကာင္ကို ငါမုန္းလို႔ေပါ႔.
ေလာကဓံရဲ႕ လွည္႔ကြက္ကို ခုတံုးလုပ္ ၿပီးခံစားေနတဲ႔ ငါ႔ရင္ဘတ္က.......
....................
..................
...............
.............
.......
.....
...
..
.
မာနတံတိုင္းေတြ အလဲလဲ အကြဲကြဲနဲ႔
အဖာအေထးၾကားက ႏွလံုးသားက
ၾကာၾကာတစ္ခါ
သံကုန္ဟစ္ၿပီး ငိုေနတဲ႔အသံ
နင္ၾကားေနလဲ ဘာအေရးလဲ
ထူးဆန္းမေနနဲ႔
ဒါ ပုထုဇဥ္ေတြ ရဲ႕ သံသရာႏြံပဲေလ။

မၾကာေသးဘူး
နင္႔ ကတိ နဲ႔ ထပ္တူ သစၥာထားတဲ႔
ငါ႔ ႏွလံုးသားက နာက်င္လြန္းလို႔
ငါ႔ကိုယ္ငါေတာင္ ေျမျမွဳပ္ သၿဂၤဳလ္ခဲ႔ဖူးတယ္။


အရိုးေဆြးေနတဲ႔ နင္႔ ကတိန႔ဲ သစၥာတရားက
အေလာင္းေကာင္ေတြ နဲ႔ အလြမ္းေတြၾကားမွာ
ေလွာင္ျပံဳးနဲ႔ သေရာ္ေနလိုက္တာ
ငါ႔ ႏွလံုးသား ေျမခ်ပြဲက ပုပ္ပြလို႔ပါလား..

ေခးေရာ႔စ္

Thursday, October 4

အဖိုးအို ႏွင္႔ အာလူးခင္း

မင္နက္စိုတာ မွာ အဖိုးအို တစ္ေယာက္ အေဖာ္မဲ႔စြာ ေနေနရရွာတယ္။ အာလူးခင္းကို တူးခ်င္ေပမယ္႔ သူတစ္ေယာက္တည္း အားနဲ႔က ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေလ။ သူရဲ႕ တစ္ဦးေသာ သား သာ ေထာင္မက်ေန ဘူးဆိုရင္ သူ႔ကိုကူေပးတဲ႔ လူရွိလို႔ ဒီေလာက္  ေသာကေရာက္ေတာ႔မွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါန႔ဲ သူ႔သားဆီကို သူအခု လက္ရွိျဖစ္ေနတဲ႔ အေျခအေနကို စာေရး ေျပာဖို႔ ဆံုးျဖတ္လုိက္တယ္။ 

သားေရ
အေဖေတာ႔ အေတာ္ေလး စိတ္ဓါတ္က်ေနတယ္။ ဒီတစ္ႏွစ္ အာလူးခင္းက ျဖစ္ေတာ႔မယ္ မထင္ဘူး။ အဲ႔လို ေတြးမိတာနဲ႔တင္ အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ မင္းအေမ သက္ရွိထင္ရွားရွိေနကတည္းက လုပ္ခဲ႔တဲ႔ အစဥ္အလာေလး ပ်က္ပီ ထင္ပါရဲ႕။ အေဖလဲ အဲ႔ဒီ ယာခင္းကို တူးဖို႔ ဘယ္လိုမွ အင္အားမရွိဘူး၊ မလုပ္ႏုိင္ဘူး.... သားသာ အနားမွာ ရွိေနရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲကြယ္...သား ေထာင္ထဲမွာသာ မဟုတ္ဘူးဆိုရင္ အေဖ ဘယ္ေလာက္ အားရွိလုိက္မလဲ။

သိပ္မၾကာလိုက္ဘူး။ သားဆီက ျပန္စာေရာက္လာတယ္။ အို ....အေဖ ယာခင္းကို တူးဖို႔ မျဖစ္ဘူးေနာ္။ သားအဲ႔မွာ ေရႊေတြ ျမွဳပ္ထားတယ္။

ေနာက္ရက္မနက္ ေလးနာရီေလာက္ပဲ ရွိေသးတယ္ အက္ဖ္ဘီအိုင္ ကလူေတြ၊ ရဲအရာရွိေတြ ေရာက္လာၿပီး ယာခင္း အႏွ႔ံတူးဆြလိုက္ၾကေပမယ္႔ ေရႊနဲ႔တူတဲ႔ အရာတစ္ခုမွ မေတြ႔သြားၾကဘူး။

အဲ႔လိုနဲ႔ အဖိုးအိုလဲ အရမ္းအ႔ံၾသၿပီး ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္သြားတယ္။ သားျဖစ္သူကို စာထပ္ေရးၿပီး ေမးလိုက္တယ္ သူဘာဆက္လုပ္ရမလဲေပါ႔။

သားျဖစ္သူ ျပန္ေျပာလိုက္တာက " ဘာမွ စဥ္းစားမေနနဲ႔ေတာ႔ အေဖ... အာလူးေတြ စိုက္ဖို႔သာ ျပင္ထားလိုက္ေတာ႔....ကၽြန္ေတာ္ အခ်ဳပ္ထဲကေန လုပ္ေပးႏိုင္တာ ဆိုလို႔ ဒါေလးပဲ ရွိလို႔ပါ " တဲ႔။



 

ဒီစာေလး ဖတ္ၿပီး ေထာင္ထဲ ေရာက္ေနတဲ႔ သားက အေဖကို တတ္ႏိုင္တဲ႔ နည္းနဲ႔ ကူညီေပးေနတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ အခုလို မိဘေဘးမွာ ေနေနရၿပီး အရိပ္တၾကည္႔ၾကည္႔နဲ႔ ေစာင္႔ေရွာက္ေပးတဲ႔ သူတို႔ အတြက္ ဘာေတြမ်ား လုပ္ေပးၿပီးၿပီလဲ? အနီးကပ္ ေနခြင္႔ရတာေတာင္မွ မိဘေက်းဇူးကို လံုး၀ မသိတတ္ဘူးဆိုရင္ တကယ္ပဲ လူမဆန္တဲ႔ သားသမီးေတြ ျဖစ္မွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကပီ။ အခ်ိန္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ကုန္ဆံုးေနသလို အသက္ေတြလဲ တစ္ရက္ၿပီး တစ္ရက္ ပိုႀကီးလာတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမ အျမဲ ရွိေနမွာပဲ ဆိုၿပီး ဒီတိုင္းပဲ အမႈမဲ႔ လ်စ္လ်ဴရွဳထားလိုက္ရင္ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ေနာင္တ တစ္ေပြ႕ႀကီးနဲ႔ ျပန္ျပင္လို႔မရတ႔ဲ အတိတ္ကို တမ္းတေနလဲ မထူးေတာ႔ဘူး။ ရွိျခင္းရဲ႕ တန္ဖိုးကို ေသခ်ာသိမွ တန္ဖိုးထားတတ္မွ လိပ္ျပာမလံုတာေတြ၊ တာ၀န္မေက်တာေတြ မရွိဘဲ ဘယ္ခ်ိန္ျပန္ေတြးေတြး ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။


ေခးေရာ႔စ္